Lniane ręczniki kuchenne Zimowe Ptaki.

 Przez ostatnie kilka dni znów tkałam ręczniki kuchenne, z lnu i ze wzorem. Oparłam się na projekcie zawartym w magazynie "Handwoven" Winter 2024. Autorką  projektu Bluebird Towels jest Cheryl White. Pierwotnie chciałam zakupić przędzę bawełnianą w kolorach według projektu, jednak zdecydowałam, że wykorzystam len, który posiadam. Z tego powodu efekt, który uzyskałam, różni się  od projektu. Po pierwsze w palecie kolorów lnu nie miałam koloru granatowego i pomarańczowego, dlatego zmieniłam cały zestaw kolorystyczny projektu. Po drugie, Cheryl tkała ręczniki z bawełny, ja natomiast wybrałam len. Nie zmienia to faktu, że projekt sam w sobie jest genialny, bo bez względu na rodzaj i kolorystykę wykorzystanej przędzy, uzyskany efekt jest znakomity. Podszyte, uprane i uprasowane ręczniki pokazały mi cały swój czar. Są delikatne, lekkie, połyskują kolorowym wzorem i będą ozdobą każdej kuchni. Są po prostu piękne.

I znów len mnie zadziwił.

Do osnowy, wątku i tabby użyłam len Safilin 10/2, bielony, farbowany indygo i szyszkami, oraz korą drzew. Do wzoru overshot użyłam len przędziony z krótkich włókien 4/1 Blomqvist&Nordiska.

 

Lniane ściereczki

Len to dla mnie nowe włókno. Zupełnie inne niż wełna, która jest miękka i rozciągliwa. Len jest sztywny, nierozciągliwy, twardy i chyba nie lubi krosna. Naciągnięcie na tylny wał jest nie lada wyzwaniem, a wiązanie osnowy na przedniej belce to już koszmar. Przy lnie każdą czynność trzeba wykonywać w skupieniu. Kiedy wreszcie uporałam się z osnuciem krosna, doszłam do wniosku, że len trzeba po prostu zrozumieć i z takim podejściem zaczęłam tkać. I nagle mnie olśniło. Len to natura, prosta i przyjazna. Od wieków z lnu tkano płótna na ubiory i tkaniny domowe. Jest włóknem niealergicznym, przepuszcza powietrze, szybko schnie, jest zdrowe dla ludzkiego ciała. Gdy tkam i dotykam powstały materiał, czuję jego przyjazną naturę. Bardzo się cieszę, że wreszcie zdecydowałam się na tkanie lnem. To jest przecież podstawowe włókno dla każdego tkacza.

Ściereczki są proste, bez wzorów, w kolorze białym i naturalnym. Elementem zdobniczym są tylko paseczki na krańcach ściereczek. Takie są najpiękniejsze. 

Tkając nie dobijam wątku zbyt mocno. Chcę by po praniu tkanina była miękka. Jeśli będę bić mocno, z dużą siłą, wątek będzie za gęsty i wtedy tkanina będzie sztywna, nawet po praniu.

Muszę tu dodać jedną ważną myśl. Za każdym razem, gdy tkam na swojej starej Glimakrze, kocham ją coraz bardziej. Jestem zachwycona tym krosnem.

 

Ściereczki kuchenne do naczyń

 Z cienkiej bawełny tkam ściereczki kuchenne. Nic specjalnego jeśli chodzi o wzór. Osnowa w wielu kolorach, a wątek przy każdej ściereczce będzie w innym kolorze. To taka zabawa kolorami. Osnowa i wątek z tej samej bawełny, tkanie płócienne.

Na krośnie

Wzór

Osnowa: Midara Amber 8/2 w różnych kolorach.

Wątek: Midara Amber 8/2 w różnych kolorach i Midara Indigo 5/2 także w różnych kolorach.

Osnowa: 12 EPI. Wątek: 28 PPI

1 żywopłot 12 DPI.

Zdjęcie obok jest przykładem kolorów osnowy i wątku. Nie trzymałam się dokładnie wzoru wypaczając krosno.

Uszyłam 4 ściereczki w rozmiarze 45 x 70 cm. Nie jestem zadowolona do końca z krajek, mogłyby być równiejsze, ale jak  na pierwsze tkanie z bawełny jest i tak znakomicie. Miałam kłopot z naciągiem podczas tkania na sztywnym krośnie, czego nie mogę powiedzieć o Glimakrze. Na tym krośnie tego nie doświadczyłam, byłam zadowolona z krajek. Zaskoczona byłam jednak tym, że bawełna niewiele się skurczyła podczas prania. Założyłam większy margines, a w rzeczywistości tylko 3 cm w szerokości i 6 cm w długości się skurczyła. Generalnie jestem zadowolona z efektu i myślę o następnych ściereczkach, ale będę je tkać na Glimakrze. I zastanawiam się, czy nie wykorzystać tutaj lnu. Lubię fakturę lnu, naturalność... a kiedyś tkano głównie z lnu takie rzeczy, pościel, obrusy, odzież, ręczniki i inne drobiazgi.