Wełna farerska z Wysp Owczych

 Runo farerskie z Wysp Owczych jest szczególne. Jego włos jest długi, połyskliwy i lekko sztywny, o grubości ok. 34 mikronów. Runo jest szorstkie o wyraźnym włosie puchowym i okrywowym. Przędzenie tego runa to sama przyjemność. Włos niemalże sam się skręca w nić. Jego kolorystyka też mnie zachwyca. Ten najjaśniejszy, szary, ma pojedyńcze czarne włosy, które powodują, że uzyskujemy przędzę w kolorze lekkiego melanżu. Wełna ciemno szara zawiera w sobie włosy o barwie jasnego brązu i nadają przędzy ciepłego, świetlistego koloru. Również piękna jest wełna w kolorze kawy z mlekiem. Jest to kolor nagrzanej słońcem ziemi. Te trzy kolory idealnie współgrają ze sobą i przywołują w pamięci kamienisty brzeg obmywany przez morskie fale. Pomimo swojej szorstkości, uzyskana przędza jest miękka i lekko się układa.

Tkanie krajek ludowych

 Na Inkle loom tkam krajki na szerokość 5 cm. Będzie to kilka krajek długości 10 cm i jedna krajka długości ok. 1,5 m. Krajki są w kolorze czerwono-czarnym. Jest to typowa kolorystyka regionu Świętokrzyskiego. Krótkie krajki będą ujęte w drewnianą ramkę i wykorzystane jako pamiątka dla zwiedzających ten region. Długie krajki są obecnie tkane na potrzeby zespołów ludowych czy szkolnych. Obecnie wiele osób wykorzystuje takie krajki do ozdabiania swoich codziennych ubrań.

Teraz przyszedł czas na szerszą krajkę, 10 cm. Na Inkle trudno jest tkać tak szeroką krajkę, więc osnułam duże krosno. Krajka ma raport złożony z cienkich i grubszych pasków. Wygląda to bardzo ciekawie.

Lniane ściereczki nr 2

 Następnym etapem pracy z lnem będzie tkanie ściereczek splotem diagonalnym. Zrobiłam sobie próbkę takiego tkania i bardzo mi się podoba efekt. Myślę, że tym razem będę łączyć splot płócienny ze splotem diagonalnym. Powstaną paseczki tkane tymi splotami. Próbka pokazała mi, że może powstać coś ciekawego z takiego tkania, dalej będzie to rustykalne tkanie, ale jednocześnie wzbogacone o nowe myśli. 

Lniane ściereczki

Len to dla mnie nowe włókno. Zupełnie inne niż wełna, która jest miękka i rozciągliwa. Len jest sztywny, nierozciągliwy, twardy i chyba nie lubi krosna. Naciągnięcie na tylny wał jest nie lada wyzwaniem, a wiązanie osnowy na przedniej belce to już koszmar. Przy lnie każdą czynność trzeba wykonywać w skupieniu. Kiedy wreszcie uporałam się z osnuciem krosna, doszłam do wniosku, że len trzeba po prostu zrozumieć i z takim podejściem zaczęłam tkać. I nagle mnie olśniło. Len to natura, prosta i przyjazna. Od wieków z lnu tkano płótna na ubiory i tkaniny domowe. Jest włóknem niealergicznym, przepuszcza powietrze, szybko schnie, jest zdrowe dla ludzkiego ciała. Gdy tkam i dotykam powstały materiał, czuję jego przyjazną naturę. Bardzo się cieszę, że wreszcie zdecydowałam się na tkanie lnem. To jest przecież podstawowe włókno dla każdego tkacza.

Ściereczki są proste, bez wzorów, w kolorze białym i naturalnym. Elementem zdobniczym są tylko paseczki na krańcach ściereczek. Takie są najpiękniejsze. 

Tkając nie dobijam wątku zbyt mocno. Chcę by po praniu tkanina była miękka. Jeśli będę bić mocno, z dużą siłą, wątek będzie za gęsty i wtedy tkanina będzie sztywna, nawet po praniu.

Muszę tu dodać jedną ważną myśl. Za każdym razem, gdy tkam na swojej starej Glimakrze, kocham ją coraz bardziej. Jestem zachwycona tym krosnem.

 

Dywaniki ze sznurka bawełnianego (na sprzedaż) i do domu.

 Do tkania takich dywaników namówiła mnie koleżanka, która tka je od bardzo dawna i sprzedaje na targach ludowych. Uważa, że moje dywaniki będą piękne i zasługują na "wyjście do ludzi". Cóż, niewiele myśląc zakupiłam odpowiednią nić na osnowę i sznurek w wielu kolorach. Sznurek ma grubość 5 mm i jest pleciony na rdzeniu poliestrowym. 

Osnowa jest gotowa, na 225 końców i długości wystarczającej na 3 dywaniki. Tkanie splotem płóciennym.

Na zdjęciu gotowa osnowa z nici poliestrowej na snowadle i zakupione kolorowe sznurki.

W trakcie tkania będę publikować zdjęcia, więc zaglądajcie drodzy czytelnicy  na mój blog co jakiś czas.

Jak to bywa czasem w tkaniu, plany się zmieniają. Miały być 3 dywaniki, a utkałam 4. Dywaniki mają 72 cm szerokości. Dwa mają 120 cm długości, jeden 160 cm, a ostatni 78 cm długości.

Oto dywaniki po zdjęciu z krosna. Frędzelki są związane, ale jeszcze nie przycięte.

Druga partia dywaników była tkana także ze sznurka bawełnianego. 

Dywanik dla kotów.

Dywanik pod zlewozmywak.

Dywanik przy szafkach kuchennych.

Dywanik do sypialni z paseczków T-Shirt. Ten dywanik zmieni kolorystykę w mojej sypialni.

Szal z alpaki i jedwabiu z pereborami (na sprzedaż)

 

Od Nowego Roku zaczęłam tkać rzeczy, które będą sprzedawane na ludowych jarmarkach. Namówiła mnie do tego koleżanka, która twierdzi, że powinnam wystawiać swoje prace i sprzedawać. Uważa, że są ludzie, którym będzie się podobało moje tkactwo i będą kupować moje prace. W końcu to ona mnie znalazła mnie w internecie, właśnie dzięki mojej odmienności w tkaniu i oryginalności. Dałam się namówić i teraz czeka mnie ogrom pracy, jak mówi moja przyszła synowa "hard work" i trzyma za mnie kciuki. Ona też uważa moje prace za piękne i oryginalne, a będąc u mnie na Święta Bożego Narodzenia wzięła mój ostatni szal, bo jest śliczny. Nawiasem mówiąc, gdy zdejmowałam go z krosna, od razu pomyślałam o niej i byłam pewna, że mi go zabierze przy nadarzającej się okazji. Cieszę się, że moim dzieciom podoba się to, co tkam.

Na zdjęciu jest początek szala ze wzorem inspirowanym na pereborach nadbużańskich i włodawskich. Na zdjęciach poniżej jest gotowy szal.

Poncho z alpaki z pereborami

Szykując prezent dla syna, pomyślałam sobie, że mogę wykorzystać proste wzory perebory podczas tkania poncza dla niego. Perebory będą jedynie próbą tkania, bo do tej pory nigdy ich nie tkałam. W przyszłości chcę nauczyć się wykonywania takich wzorów. Myślę tu o ozdobieniu nimi lnianych szali, poszewek na poduszki, zasłon, narzut, ściereczek kuchennych czy ubrań. 

Wykorzystałam tu drobne, proste wzory.