Zespół 3.
Wełniana opaska (C21841, Vestfold), IV wiek n.e. z Vestrum w Norwegii.
Oryginalny znalezisko to wąska opaska znaleziona w grobie mężczyzny.
Niewiele wiadomo o kolorze opaski, ale widoczne są dwa odcienie* w obszarze wzoru (ciemniejszy i jaśniejszy). Technika, którą została utkana, to splot kamienny, wykonany przy użyciu tylko dwóch nici na tabliczkę**. Opaska ma szerokość około 10 mm, co oznacza, że jeśli chcemy odtworzyć ją tak, jak była tkana w przeszłości, powinniśmy użyć wełnianej przędzy o grubości koronki. Daje nam to wspaniały wgląd w umiejętności tkaczek i prządek z okresu migracji ludów. Niestety zachowało się tylko około 5 cm taśmy i nie można określić jej wyglądu poza tym fragmentem. Możemy ją tkać poprzez łączenie fragmentów wzoru w różnej kolejności.
Bardzo ciekawym elementem tej opaski jest to, że lewa krawędź jest utkana w sposób przypominającym rurkę. To sprawia, że taśma jest naprawdę wyjątkowa, bo jest jedną z niewielu z rurową techniką tkania, które znaleziono poza Finlandią, gdzie ta technika jest bardziej popularna.
Widać to po lewej stronie, gdzie wątek jest widoczny poziomo. Proszę zwrócić uwagę, jak
poziome linie pojawiają się po lewej stronie, a nie po prawej. Taki brzeg służył do przyszycia taśmy do tkaniny i mógł mieć inny kolor, ponieważ nie jest widoczny z przodu.
*Collingwood, 1982.
**Houghen, 1935.
Moja opaska ma 16 mm szerokości, ponieważ tkałam ją z grubszej wełny merynosa niż w oryginale. Zapewne w niedługim czasie pokuszę się o pełną rekonstrukcję tej opaski z koronkowej wełny. Z fragmentu, który utkałam wykonałam podwójną bransoletkę zapinaną na zatrzask.
